Nie trzeba dowodów. Nikomu nie każemy nam wierzyć.

 Spędziłem życie na adorowaniu śmierci.

 Wyczuwają twój strach. (...) Nie ustąp ani o milimetr.

 Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.

 Chorego, który uważa się za zdrowego, nie można wyleczyć.

 Czas przynosi radę. Należy oczekiwać jej cierpliwie. Bywa, że trzeba zawierzyć chwili.

 Język to najpotężniejszy i najbardziej niszczycielski organ ludzkiego ciała.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.

 Tylko ty, śmierci, możesz uleczyć zło, na które nie ma lekarstwa.

 Była już zresztą prawie wolna - ale jeszcze niezupełnie, jeszcze nie wtedy.

 To. co istotne w człowieku, uwidacznia się dopiero w chwili, kiedy musimy uznać go za straconego dla siebie, w chwili, gdy ów człowiek już się z nami żegna. Naraz można go we wszystkim, co w nim jest wyłącznym przygotowaniem na ostateczną śmierć, rozpoznać jego prawdę.