Życia nie należy poganiać.

 Cóż warta pamięć, co trwa tylko chwilę?

 Czasem więcej dobrego może zrobić jeden serdeczny uśmiech, dobre, życzliwe słowo, aniżeli bogaty dar pochmurnego dawcy.

 Życie to nieustające podejmowanie decyzji. Decydujemy się na coś i później musimy ponosić za to odpowiedzialność. Nie ma innej drogi.

 Małżeństwa są postanowione w niebie.

 Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.

 W ciemności drobnostką było kochać się z nią, ale nie ją kochać.

 Aby kiwać, nie trzeba mieć specjalnie dobrej głowy. Wystarczy byle jaka.

 A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.

 Życie to nie tylko serie połączonych wydarzeń, które my obserwujemy i doświadczamy. To nie jest zbiór faktów, które my zbieramy. Życie to o wiele więcej. Jest jak malowidło, które my tworzymy za pomocą pędzla naszej wyobraźni.

 Tkwił we mnie jakiś zarodek perfidnych i pochopnych gestów, które wykonywałam pomimo poskromionych już, ładnie ułożonych loków.