Najokropniejsi są jednak ludzie.

 Myślę, że mógłbym to wszystko, co się wydarzyło, zapamiętać od nowa, jeszcze mocniej.

 Ja sam spałbym spokojniej wśród Indian niż wśród białych.

 Myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.

 Lenistwo to moja główna zaleta.

 Uczono mnie, że światło i cień są ze sobą nierozerwalnie związane.

 Nie mierzę powodzenia ilością zdobyczy, sukcesem jest po prostu przetrwać. Wszystko jest tymczasowo, nawet ból. Nie ma szczęścia bez cierpienia, to jest równowaga życia.

 Nie wszystko co piękne musi kosztować majątek.

 Komu w drogę, temu teraz.

 Życie w podróży ma pozory snu. Choć dalekie od normalności, pozostaje realne.

 Młodość jest rajem życia; radość jest wieczną młodością ducha.