Nie mówcie mi o śmierci! Śmierć to dar, brama i ...

 Odległość wywołanych skojarzeń jest miarą inteligencji.

 Nic nie trwa wiecznie, wszystko kiedyś się kończy. Kończą się filmy, książki i rozmowy. Kończą się uśmiechy i łzy. Ludzie się kończą. Bicie serca się kończy. Związki, miłości, smutki i samotności. Alkohol w butelce i paczka papierosów. I choć jesteśmy tego świadomi, zachowujemy się tak, jakbyśmy byli nieśmiertelni, jak gdyby to przemijanie wcale nas nie dotyczyło. Lubimy myśleć, że to co mamy, mamy na stałe, że nikt nam tego nie odbierze. Aż nagle, pewnego ponurego, deszczowego dnia zostajemy po prostu z niczym. I na tym kończy się nasze przemijanie. Na świadomości.

 Czasami życie musi się skomplikować, żebyśmy poznali tych, na których naprawdę warto liczyć.

 Z roku na rok pozbawiani jesteśmy przez państwo kolejnych obszarów wolności, a tylko wolność wyboru pozwala doprowadzać oszustów
do bankructwa.

 Czas we śnie jest tajemnicą, bywa bardzo względny.

 Nieznośna polaryzacja. Obcość-bliskość nie do pogodzenia ze sobą.

 ...sztuka jest jak surowica, może nam zaszczepić cudze doświadczenie.

 Życie – dożywotnia kara śmierci.

 Trzeba żyć, zanim zacznie się pisać.

 Oczy bywają modre, brązowe, a nawet zielone. Najczęściej jednak są nieme.