Kariera moja skończyła się po paru lekcjach matematyki.

 Naszym życiem powinniśmy świat w niebo zamieniać.

 Życie to nie dni, które minęły, ale te, które zapamiętaliśmy. Istnieje tylko tyle życia, ile w nas samych zachowało się wspomnień.

 Czy można kogoś porzucić i jednocześnie z nim być ?

 Trudne życie to nic innego jak brak łatwego życia.

 Miał być jak wieczność, przeminął nim nadeszło lato.

 Kto chce sam siebie ukarać, zawsze znajdzie po temu okazję.

 Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Mniej czasu dzieli nas od zagłady świata niż od minionej chwili, którą właśnie przeżyliśmy, bo ją straciliśmy już na zawsze

 Oboje zawsze wyczuwamy fałsz, zdradę drugiego, jak byśmy byli jednością.