Nie musisz rozumieć, dopóki wierzysz.

 Jasnej twarzy namiestniczki nigdy nie przesłoniła chmura zamyślenia.

 Czas jest poza nami i przed nami, przy nas go nie ma.

 Tysiącmilowa podróż zaczyna się
od pierwszego kroku we właściwym kierunku.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.

 Czego potrzebuję?
Odpoczynku od codzienności.

 Lepiej być biednym i dumnym niż nadal biednym lecz przegranym.

 Zawsze jakoś to jest, zawsze jakoś się to życie w końcu układa. Może po prostu los chce cię doświadczyć, przećwiczyć na różne sposoby, byś miała siłę udźwignąć ten ogrom szczęścia, który dla ciebie szykuje?

 To zabawne, że to, co nigdy się nie stało, zniszczyło to, co wydawało się wieczne.

 Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.

 Czy nie lepiej byłoby, zamiast tępić zło, szerzyć dobro?