Los […] jest bardziej okrutny niż obozowy kat.

 Domem Irlandczyka jest jego trumna.

 Z nami to jak z lasem, Hania. To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry...

 Życie jest jak rzeka, płynie nieprzerwanie, czasami spokojnie, czasami gwałtownie, ale zawsze dąży do celu. Tak więc nie zatrzymuj się, nie bój się trudności, weź głęboki oddech i płyń z prądem, a zobaczysz, że z czasem wszystko będzie łatwiejsze.

 Tylko ten nie popełnia błędów,kto nic nie robi.

 Istnieją jednak koszmary, które nie znikają w świetle dnia...

 Możesz nie widzieć światełka w tunelu,
ale to nie znaczy, że go tam nie ma.

 Pamiętaj, że przyda ci się w życiu tylko to, czego nie rozumiesz.

 Ach jak ciężko wspominać.

 Oto miejsce, gdzie śmierć cieszy się, że może pomóc tym, którzy żyją.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.