Jesteśmy sami dla siebie największą niespodzianką.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 Różnice mogą irytować i budzić sprzeciw, ale nie muszą prowadzić do podziałów.

 Po prostu nie chcę być częścią życia innych ludzi.

 Ale jest chory, gnije od środka.

 Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.

 Miłość to choroba, na którą jedynym lekarstwem jest miłość.

 Wyczuwają twój strach. (...) Nie ustąp ani o milimetr.

 Życie nauczyło ją, że nie istnieją proste odpowiedzi i szczęśliwe zakończenia.

 Zabijamy wrogów, bo inaczej oni zabiją nas.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.