
Przyzwyczajenie się do rozpaczy jest gorsze niż sama rozpacz.
Przyzwyczajenie się do rozpaczy jest gorsze niż sama rozpacz.
Choć w kościołach prawi się kazania, piorunochrony nie są tam zbyteczne.
Nie obchodziło mnie, czy ktoś nas widzi; czułem, że ona chce tego równie mocno jak ja.
Bądźmy wdzięczni idiotom. Gdyby nie oni, reszta nigdy nie osiągnęłaby sukcesu.
Życie to nie jest oczekiwanie na to, kiedy burza przeminie, ale o nauczenie się, jak tańczyć w deszczu. Uśmiechaj się do świata, a świat uśmiechnie się do Ciebie.
Opłakuje coś, czego nigdy nie miałam.
Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.
Ty nie możesz zachorować. Jesteś na to zbyt doskonała.
To zadziwiające, jak mocno trzymamy się
fragmentów przeszłości, czekając na przyszłość.
Gdy lud nie ma głosu poznaje się to nawet przy śpiewaniu hymnu.
Czemu zwątpiłeś, małej wiary?
Aby nie płakać, mówiła dużo i głośno, i śmiała się.