Gdy robi się najciekawiej, akurat wtedy trzeba umrzeć.

 Wiosną łatwiej jakoś podejmować decyzje.

 Pozostały mi marzenia - lśniąca,
lecz niewidoczna ozdoba nudnego życia.

 Nie spodziewajcie się niczego po człowieku, który pracuje wyłącznie dla potrzeb własnego życia, a nie dla swego trwania w wieczności.

 To, co było najważniejsze w życiu, co nadawało mu znaczenie, to była śmierć.

 Święty Marcin nie bał się umrzeć i nie wzbraniał się żyć.

 „Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd".

 Dobroci nigdy się nie zapomina, bo zapisuje się w skrytości serca.

 Pamiętaj: przebaczenia nie odmawia się nikomu, ale odzyskanie zaufania to już zupełnie inna sprawa.

 Nikt nie chce być samotny...

 Ostatnim zmartwieniem ateisty jest aby przy jego nazwisku w rubryce "zmarli" nie umieścili "ś.p"