
A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą ...
A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.
Żeby przez krótką chwilę nie było śmierci i czas nie rozwijał się jak nitka z kłębku rzuconego w przepaść.
Z czasem samotność głęboko wnika
w ciebie i już nie chce stamtąd odejść...
Człowiek żyje na tym świecie tylko chwilę, jest jak przemijający deszcz, śnieg upadający chwytany dłońmi. Na jaki zatem cel wydajesz swój oddech życia?
Płomyk jarzył się tylko po to, by pokazać ciemność.
A życie — życie zgarniają pod siebie
inni. I nie chcą z niego nic użyczyć.
Nie oczekuj, że życie będzie sprawiedliwe. Czasem możemy coś zasłużyć, a i tak tego nie dostaniemy. Ale najważniejsze to nie przestać wierzyć, że jutro może być lepsze.
Czasami wystarczy, że powieje wiatr, by objawiła się tajemnica.
Jak już wystrzelę pocisk, nie dam rady go cofnąć.
Tęsknota za człowiekiem
to najgorsza kara jaką
można dostać od życia.
(...) lęk jest bardzo często związany z pożądaniem.