Owinęłam folią bąbelkową brutalną rzeczywistość, jaką przedstawiały słowa.

 Nie jesteśmy już tymi samymi ludźmi, którymi byliśmy minutę temu. Nie próbuj zatrzymywać rzeki.

 Trzeba, iżbyśmy mieli bogactwa, nie one nas.

 Nie ma znaczenia, jak długo żyjemy, ale jak. Nie zależy nam na przeciąganiu czasu, lecz na napełnianiu go treścią, bo lepiej żyć krótko, lecz intensywnie niż długo, lecz rutynowo.

 Niezdolni zapamiętać przyszłości i uczyć się z niej, nie potrafimy przyjrzeć się przyszłości.

 Ludzie zawsze czegoś chcą.

 Jest tylko jedna nagroda. Jeden zwycięzca. Morderca przeżyje.

 Kapitan powinien wiedzieć, co dzieje się na jego statku.

 Na rękach kilka blizn widocznych. Znów?
- Moja droga, dobrze wiesz...
One nie spełnią Twoich snów.

 Dawaj innym możliwie mało informacji o sobie.

 Jakże niespiesznie rozkosz opuszcza rozgrzane gniazdo.