Owinęłam folią bąbelkową brutalną rzeczywistość, jaką przedstawiały słowa.

 Ufam. Płaczę. Przebaczam
i to mnie niszczy.

 Cierpienie jest nauką.

 Dawniej śmierć była mi zawsze tylko kimś z szerszego towarzystwa. Teraz zasiada ze mną do jednego stołu: muszę się z nią zaprzyjaźnić.

 Im bezwstydniejsze kłamstwo tym chętniej ludzie dają mu wiarę.

 Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.

 Ten jest najszczęśliwszy z ludzi,kto koniec życia umie powiązać z jego początkiem.

 Strach buduje mury zamiast mostów. A ja chcę życia pełnego mostów, a nie murów.

 Nie sposób wyjrzeć poza to, co się samo narzuca.

 Zwykle, zanim życie wręczy nam swoje najwspanialsze prezenty, owija je starannie w największe przeciwności losu.

 Łzy są pociechą nieszczęśliwych.