Owinęłam folią bąbelkową brutalną rzeczywistość, jaką przedstawiały słowa.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.

 Ze wszystkich uczuć to właśnie nienawiść odurza najbardziej.

 Nie mogę chodzić z tobą ulicami naszego życia

 Problemem osób niepełnosprawnych nie są bariery architektoniczne – głównym problemem są bariery ukryte w naszych sercach i umysłach.

 Życie to teatr, ale większość ludzi nie ma swojej roli. Grają to, co podsunął przypadek, nie grają siebie.

 Szczerość boli, ale przynajmniej wiesz na czym stoisz.

 Czasy się zmieniają i my zmieniamy się z nimi.

 Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.

 Spotkanie z pisarzem zazwyczaj przynosi rozczarowanie-rzekł.

 Jeżeli wy kochacie to, co kocha młodzież, to młodzież będzie kochać to, co wy kochacie.