Ludzie, tak jak oliwki w słońcu Montepuccio, są wieczni.

 Asceta z cnoty czyni utrapienie.

 Czas jest naszym losem, czas jest naszą nadzieją, czas jest naszym zwątpieniem.

 W życiu wszystko jest znakiem.

 Czekam na wiatr, co rozgoni. Ciemne skłębione zasłony. Stanę wtedy na RAZ. Ze słońcem twarzą w twarz. -Kora Jackowska

 W osobowości nas wszystkich drzemie pewien procent nieokreśloności.

 Sława za życia i sława po śmierci to czasem za dużo.Trzeba umieć poprzestać na jednej.

 Niezdrowa dusza wymaga zdrowego ciała.

 Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”