Mam tyle historii do opowiedzenia. Niektórych z nich nawet już ...

 Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.

 Pierwszy krok wędrówki jest zawsze najdłuższy.

 Zmęczonych, biednych ludzi nie stać na serdeczność.

 Obserwowanie czyjejś głupoty to odwieczna, a przy tym bezpłatna rozrywka.

 Mizerne są zamierzenia ludzkie wobec niezłomnych postanowień losu.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Przyzwyczajenie ujawnia swoje szaleństwo w najbardziej niestosownych momentach.

 Przeklęty, kto zasmuca matkę swoją!

 Dla mnie są Ściany Płaczu tam, gdzie rozstrzeliwano ludzi.

 Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.