Ludzie wielbią słońce, które świeci jasno na niebie, a nie ...

 Pewnie się nie zmieniamy, ale ścieżki naszego życia tak.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Jeśli nie potrafi powiedzieć, co naprawdę czuje, przeleje to na papier.

 Bywają pytania, które pozostają bez odpowiedzi i trzeba się z tym pogodzić.

 To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach wieczności.

 Moja przeszłość jest smutna, teraźniejszość to katastrofa, na szczęście nie mam przyszłości.

 Choć życie jest nieprzewidywalne, może jednak zmienić się na lepsze, a marzenia, z których utratą już się pogodziliśmy, mogą jeszcze się urzeczywistnić.
Nasze szanse rosną, jeśli uwierzymy, że zasługujemy.

 Ludzie silni nie idą na kompromis, a po arbitraż sięgają wtedy, gdy czują się słabi.

 Pod koniec dnia, pod koniec roku, spójrz wstecz i pomyśl sobie: było różnie. Bywało źle. Bywało może nie tak znowu najgorzej? Chyba dałam radę. Chyba dałem radę. Żyję. Nie zawiodłem przesadnie najbliższych. Nadal utrzymuję się na powierzchni. Pomogłam. Zadzwoniłem. To proste rzeczy, ale to z prostych rzeczy złożona jest codzienność. I gdy codzienność wywołuje w Twojej głowie spokój, to wtedy żadne „jutro” nie jest straszne. Właśnie takiego „wczoraj” Ci życzę.

 Ludzie najczęściej klaszczą wtedy, kiedy wcale się to nie należy.