Pocałunek powinien być jak koniec dotychczasowego życia.

 Człowiek staje się mądry dopiero wówczas, gdy zaczyna sobie uświadamiać swój brak mądrości.

 ...wszystko, co w życiu dobre, jest kruche i łatwo to stracić.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 (...) dowiedzieć się, że ktoś nie żyje, to nie to samo, co stanąć nad jego grobem.

 Widzieć to niemal zawsze tylko zauważać.

 W życiu możesz kierować się wyrzutami sumienia, strachem albo zdrowym rozsądkiem; możesz podążać za gniewem albo dumą. Ale pewnego dnia, prędzej czy później, pożałujesz tego. Jedyny sposób by nie żałować, to iść za głosem serca. To prawda, może ci kazać zrobić szalone rzeczy... jak związać się z osobą, od której zdrowy rozsądek każe trzymać się z daleka. Ale jeśli jeden dotyk, jedno słowo, jedna pieszczota tej osoby budzą w tobie takie emocje, że czujesz jakbyś miała zaraz umrzeć - to ja wybieram właśnie to. Życie. Życie w tej pieszczocie, w tym spojrzeniu, w tym uczuciu.

 Łzy znajdują się na dnie każdego komizmu.

 Wszyscy ponosimy straty - i tym bardziej cenimy to, co mamy.

 Teraz, gdy możemy już pisać to, co myślimy, po co rozmawiać?

 Wiesz co się robi, jak życie dołuje?
Mówi się trudno i płynie się dalej.