Każdy coś ukrywa.

 Był jasny zimny dzień kwietniowy i zegary biły trzynastą.

 W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.

 Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył.

 Każdy ma prawo wierzyć, że skrywa jakiś sekret.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Strasznie ciężko jest pogodzić się z bezsilnością.

 W wypowiedzianych słowach jest tlen: powietrze, którym oddycha małżeństwo.

 Pozwoliłem jej odejść, ponieważ wiedziałem, że stać ją na kogoś lepszego, a teraz, kiedy jej nie ma, zastanawiam się, czy nie trzeba było samemu stać się kimś lepszym.

 Życie wie o sprawach, o których my nie wiemy.

 Jedyna stała w życiu to zmiana