Małżeństwa są postanowione w niebie.

 Człowiek musi do wszystkiego dorastać sam. I do stosowania przymusu wobec siebie - także sam.

 Wychowywać to znaczy uczynić niewrażliwym na telewizję.

 Chory jest jak miasto otwarte po kapitulacji. Nowe życie wejdzie w niego różnymi drogami, wchłaniać je będzie całym ciałem, wszystkimi porami skóry.

 Niektórych rzeczy nie można
nauczyć - trzeba ich doświadczyć.

 Życie jest bardzo kruche. Drobiazgi mają poważne konsekwencje.

 Kapelusz trzeba wkładać na głowę, żeby go można było zdjąć, kiedy zajdzie potrzeba.

 Życie to nie jest coś, co nam jest dane raz na zawsze, ale rząd decyzji, które podejmujemy sami i dla których musimy brać pełną odpowiedzialność. Życie jest kręte, pełne zakrętów iluzji i ostatecznie musimy to zrozumieć, że jesteśmy kapitanami własnego losu.

 Mózg to jednak paskudny oszust, a przy tym straszliwy despota.

 Bez przebaczenia
trudno żyć. Bez przebaczenia trudno nawet umrzeć.

 Są tacy, co potrafią, a są tacy, co nie potrafią. I tym cała rzecz.