Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Chrześcijanie się nie rodzą, ale się stają.

 Jednak doświadczony tchórz nie dba o „dokąd”,
dopóki „przed czym” stanowi problem tak fascynujący.

 Zmęczonych, biednych ludzi nie stać na serdeczność.

 Ludzie mówią o tobie, bo gdyby opowiadali o sobie nikt by ich nie słuchał.

 Dla dobrych śmierć jest zaproszeniem do odpoczynku. Dla złych katastrofą.

 I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Nigdy tak naprawdę nie znamy innych ludzi.

 Moje życie stało się pustynią.

 Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą.

 Życie jest niezwykłe, trudne do zrozumienia, ale ma swoje piękne strony. Każda chwila przynosi coś nowego, niespodziewanego, a naszym zadaniem jest przystosować się do nieustannie zmieniających się okoliczności.