Życie jest ulotne i posępne jak samobójstwo motyla.

 Nie wiem, jak mam wracać do życia, w którym dzieję się tylko ja.

 Nasze sny często przemawiają do nas za pomocą symboli.

 Zabawne. To, co dobre, rzadko przychodzi łatwo.

 Traci życie tylko ten, kto żyje.

 Kiedy żyjemy, ciągle możemy zmieniać, zmieniać siebie, zmieniać życie, zmieniać świat. To wielki, wspaniały dar, jesteśmy wolni. To nie znaczy, że nic nas nie ogranicza, o nie. Ale zawsze jest możliwość zmiany. Zawsze.

 Są rzeczy, które trzeba zdążyć
opowiedzieć, zanim ktoś o nie zapyta.

 Czasem ściska nas coś w gardle, by nie dopuścić głosu serca do głowy lub vice versa.

 Bo jak – w świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę – osądzać, tych, którzy decydują się na śmierć?

 Potwory mają imiona , ale jeśli o nich pomyślisz, usłyszą cię.

 To moje życie, nie twoje.
Sama piszę instrukcję obsługi.