Życie jest ulotne i posępne jak samobójstwo motyla.

 Uczenie się jest rzeczą szlachetną nawet dla starca.

 Niewielu z nas potrafi znieść dobrobyt. Innych ludzi, rzecz jasna.

 Wstałam, otrzepałam dłonie z ziemi, weszłam do domu i ciebie tam nie było.

 Wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.

 (…) kiedy młodzi chorują, a starzy mają się dobrze, to nie jest normalna sytuacja.

 Kwiaty kiwały główkami jak gromada bystrych dzieci.

 Nie można się opierać własnej naturze.

 Ja nie istnieję, przypomniał sobie.

 Życie uczy nas, że możemy być szczęśiiwi tylko za cenę pewnej ignorancji.

 Przyjrzyj się temu, co dziś nazywasz problemem, katastrofą albo kryzysem, i zadaj sobie następujące pytanie: Czy za pięć lat będzie to miało jakieś znaczenie? Odpowiedź najczęściej brzmi: „nie”. […] Zbyt często zadręczamy się błahostkami.