Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.

 Im bezwstydniejsze kłamstwo tym chętniej ludzie dają mu wiarę.

 Raj to spełnienie niezbędnych potrzeb. Ich nadmiar jest sprzeczny z naturą.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Niepowodzenie w kwestii umierania jest zawsze godne pochwały.

 Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.

 Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.

 Czekanie na próżno to tylko odkładanie życia na później.

 Kto by pomyślał, że dzieci gubią trzy rękawiczki dziennie, skoro mają tylko dwie ręce.

 Dyskutuje się z chęci mówienia. Rozmawia się z chęci słuchania.

 Choć raz postaw się na moim miejscu i powiedz jak było.