Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.

 Choć życie jest nieprzewidywalne, może jednak zmienić się na lepsze, a marzenia, z których utratą już się pogodziliśmy, mogą jeszcze się urzeczywistnić.
Nasze szanse rosną, jeśli uwierzymy, że zasługujemy.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 Czytelnicy przyzwyczajeni są do tego, że pisarz to istota, która żyje za grosz, a mówi za milion, a nie odwrotnie.

 Wczoraj było do dupy, dzisiaj jest do dupy, jutro pewnie też będzie do dupy. Czyżby upragniona stabilizacja?

 Każdy coś ukrywa.

 Jeśli ktoś przed tobą obmawia kogoś, przed innymi obmówi ciebie.

 W życiu zawsze jest kilka dróg do wyboru.
Niezależnie od tego jak dobrze wybierzesz, zawsze będziesz się zastanawiać jak wyglądałoby twoje życie, gdybyś wybrał inną drogę.

 Życie, mój synu, to jakby pierwsza rozgrywana przez ciebie partia szachów. Kiedy zaczynasz rozumieć, o co w tej grze chodzi, okazuje się, że już przegrałeś.

 Lepiej zostać samemu niż w złej kompanii.

 Z lustra wyzierała na mnie twarz chorego Indianina.