Sądzę, że prawdziwe życie pisarza zawiera się w jego dziełach.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 Do jednych szczęście się śmieje, do innych szczerzy zęby.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Wiesz co się robi, jak życie dołuje?
Mówi się trudno i płynie się dalej.

 Jaki to cudowny dar, doświadczać życia tak intensywnie - rzekła.

 Daje pieniądze, więc jest ostrożny. Dopóki dawał tylko słowo, był śmielszy!

 Najgroźniejszym wrogiem
człowieka jest jego układ nerwowy

 Życie człowieka jest krótkie i niezrozumiałe. Nigdy nie wiadomo, co nas czeka za godzinę.

 Każdy z nas zasługuje na wielka przygodę. Przynajmniej jedną w życiu. Na moment, do którego można później wracać, mrucząc pod nosem: o tak, wtedy właśnie czułem, że żyję.