Strasznie ciężko jest pogodzić się z bezsilnością.
Normalność nie jest kwestią statystyki.
W moim teraz to nieważne.
To kim jesteśmy, widać nie tylko poprzez nasze czyny, ale w naszych twarzach i oczach.
Dopóki ludzie istnieć będą, będą i błędy.
Nie patrzy się na drzewo, na które nie da się rady wejść.
Wierzę, że Śmierć jest wysłannikiem Najwyższego.
Wiary się nie traci - przestaje tylko niepostrzeżenie formować życie.
Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.
...dorośli często obiecują coś, czego wcale nie mają zamiaru dotrzymać.
