Zadowolenie z życia to i tak więcej, niż większość ludzi ...

 Sprawia mi to ogromną przyjemność płakać z litości nad sobą.

 Legenda głosi, że kiedy dajesz dużo, nie oczekując niczego w zamian, a dostajesz kopa w dupę, to pewnego dnia przestajesz dawać i stajesz się zimnym skurwysynem.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 Każde zakończenie
stanowi początek czegoś nowego.

 Rozprawianie o sprawach, na które nie ma odpowiedzi, można sobie darować.

 Życie nieczynne jest to śmierć przed zgonem.

 Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.

 Tu nie chodzi o to, żebym ja na Ciebie liczyła. Chodzi o to, żebyś Ty na mnie liczył. Żebyś wiedział, żebyś zawsze wiedział, że masz na świecie człowieka, do którego w każdy dzień, w każdym stanie i o każdej godzinie możesz przyjść.

 Muzyka ma duszę, tak samo jak ludzie, Dusza też musi zabrzmieć...

 Bogaty niech się nie przechwala swym bogactwem!