To właśnie drobiazgi mają największy wpływ na nasze życie.

 Bo wdzięczność z wdzięczności
zawsze się rodzi.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby zachować równowagę, musisz się poruszać.

 A ja stoję i zastanawiam się dlaczego, gdzie, co.

 Jedynym sposobem na odnalezienie spokoju jest pozwolenie przeszłości na bycie przeszłością.

 Tyle rzeczy robimy, żeby nie patrzeć w stronę śmierci.

 Nikt nie rozdaje bogactw tak hojną ręką jak zaszczuty zwierz.

 Jak teraz myślę o życiu, sergeancie, wydaje mi się ono rzeką. Jak rzeką jest płynne, zmiennicze, toczy się własnym, niezmiennym rytmem i nie da się go zatrzymać, przerwać, odwrócić. Jak rzekę, można je przekroczyć, przepłynąć, ominąć, ale nie da się go podporządkować swoim ambicjom.

 Nie jeden w życiu chciały cofnąć czas,
wcisnąć pause i replay, w tym życiu nie ma szans.
Życie płynie z prędkością spadających gwiazd.
Upadając na ziemię, żyjąc powszednim chlebem,
połykając nadzieje,myśląc że coś zmienię,
przekonując siebie i tak przeznaczenia nie zmienię.

 Po prostu czasem musimy być okrutni, żeby okazać dobroć - jak lekarz, który robi dziecku zastrzyk, choć wie, że będzie ono płakało, nie rozumiejąc, że to dla jego własnego dobra.

 Nie za wszystko da się przeprosić, ale wszystko można wybaczyć. Nie wszystko można naprawić, ale wszystko można zacząć od nowa.