Oglądaliśmy upadek, biorąc go za zwycięstwo.

 Czytelnicy przyzwyczajeni są do tego, że pisarz to istota, która żyje za grosz, a mówi za milion, a nie odwrotnie.

 Tylko życie poświęcone innym warte jest przeżycia.

 Umarli są cisi .

 Nieszczęścia spadają tylko na tego, kto się ich boi, zaś tego, kto wychodzi im naprzeciw - omijają.

 Wie pan, wszystko jedno czy ma się przed sobą sto lat, rok czy tydzień, zawsze ma się przed sobą wszystko.

 Nie myślimy - jesteśmy milczeni.

 Życie nie powinno być stateczną wędrówką do grobu z myślą o dotarciu na miejsce w najładniejszym, jak najlepiej zakonserwowanym opakowaniu, lecz ma być jazdą bez trzymanki, która zużyje cię do cna, wyczerpie do ostatka - tak, abyś na końcu mógł z satysfakcją powiedzieć "Rany, ale to była przygoda!".

 Nie, nie zażywam narkotyków, zażywam książki.

 Sztuka, która nie jest zrozumiała podczas oglądania, degraduje!

 Próbowano nas zniszczyć, wdeptać w przeszłość. My jednak wciąż żyjemy.