
Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem ...
Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem niewymownego udręczenia.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.
Lepiej pisać niż czytać. Lepiej poetyzować niż pisać. Lepiej żyć niż poetyzować.
Tylko nasze własne oczy zapłaczą nad nami.
Co u mnie? Jak zwykle, coś się sypie, koś się kłóci, ktoś się czepia, ktoś przychodzi. Ja zostaję.
Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać.
Zawsze się czegoś uczymy.
Jeżeli chcecie znać moje zdanie, muzyka t język pamięci.
Niezależnie od oczekiwań innych powinniśmy zawsze być sobą i pozostać sobie wiernym.
Ludzie kiedyś się skończą
Te mniejsze aspiracje bez wątpienia umożliwiają lepsze przystosowanie się do życia.