Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem ...
Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem niewymownego udręczenia.
Życie nieczynne jest to śmierć przed zgonem.
Czasem mam ochotę
po prostu uciec jak najdalej, gdzie nikt mnie nie znajdzie.
Czasami gdy zdarza się cud, zaczynasz wierzyć, że wszystko jest możliwe.
Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
A ja stoję i zastanawiam się dlaczego, gdzie, co.
Bywa, że lepiej nic nie mówić.
Zbyt wiele urody sprawia, że twardnieje serce.
Czasami trzeba przejść przez piekło, aby odnaleźć szczęście i radość życia. Wszystko co spotyka nas w życiu, ma nas czegoś nauczyć. To właśnie kreuje nas samych i to, kim jesteśmy.
Błędy też się dla mnie liczą.
Nie wykreślam ich ani z życia, ani z pamięci. I nigdy nie winię za nie innych.
Życie to podróż, którą odbywamy tylko raz. Dlatego ważne jest, aby robić to, co kochamy i cieszyć się każdym dniem. Każda chwila jest cenna i niepowtarzalna.