Czy jest pragnienie bardziej żałosne - albo gorętsze - niż ...

 W życiu poznajesz ludzi. O niektórych nigdy więcej nie pomyślisz. U innych, zastanawiasz się co u nich słychać. U jeszcze innych - zastanawiasz się czy kiedykolwiek myślą o tobie. Są też tacy, o których nie chcesz nigdy więcej pomyśleć. Ale to robisz.

 Jest coś chorego w tych wszystkich, którzy odbierają to, co się ma.

 Życie to nie teatr, w życiu trzeba więcej umieć... w teatrze tylko tekst, a życie... życie pisze się samo.

 Nie umiem odgrywać komedii ani przed sobą, ani przed innymi.

 Czy od śmieszności do podniecenia jest tylko mały krok?

 I nagle zdałam sobie sprawę, że chroniczny gniew skrywa użalanie się nad sobą.

 Należy nauczyć się żyć: czas to jedyny dobytek, a wszakże jest taki wyjątkowy, że to, co najważniejsze, można kupić za niego: chwile szczęścia.

 Nie zmuszaj ludzi do tego, aby chcieli spędzać z tobą czas. Nie zmuszaj ich do spacerów, wina, rozmów, budowania mostów, podawania ręki. To, co jest budowane "na siłę", nie przetrwa. Relacje takie nie będą miały sensu.

 Nie spodziewajcie się niczego po człowieku, który pracuje wyłącznie dla potrzeb własnego życia, a nie dla swego trwania w wieczności.

 Są sprawy, o których nie sposób mówić. Można o nich tylko malować.