Pierwsze tygodnie po dniu wolnym od pracy należały do najcięższych, bo były zbyt bliskie czegoś,
co stało się już przeszłością, a nie mogło
wchodzić jeszcze w grę jako obietnica przyszłości.
Życie to jest krótkie, skrzynia pełna... momentów radosnych i smutnych.
Nie sposób być ojcem lub matką, nie powodując niekiedy łez.
Żyjemy w czasach niepewności, ale pamiętajmy, że najlepszy sposób na przetrwanie jest po prostu żyć. Nie poświęcajmy zbyt wiele czasu na martwienie się tym, co mogło pójść nie tak, zamiast skupić się na tym, co robić teraz.
Śmierć? Nieważne!
Życie? Nieważne!
Ważne – zwyciężyć.
Błędne mniemanie można tolerować tam, gdzie zdrowy rozsądek jest gotów je zwalczyć.
A Niemcy mówią, że miejsce Żydów jest na wyspie Madagaskar.
Nie wierzę w brak czasu. Zawsze jest czas na ten krótki błysk, na ten znak: jesteś dla mnie ważna.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Nawet Francuzi nie mówią o WSZYSTKIM.
Życie to nie tylko dech w twojej piersi, ale także ruch, który nim kieruje; to nie tylko pleszczące w takt dźwięki serca, ale także dusza, która tętni w nich.
