Gdybym polecił - zwykł mówić [Król] - gdybym polecił generałowi przybrać postać morskiego ptaka, a generał nie wykonałby rozkazu, to nie byłaby to wina generała. Byłaby to moja wina.
Po osiągnięciu sukcesu przychodzi kolej na odreagowanie napięcia.
Początki są nagłe, ale także podstępne. Zakradają się z boku, trzymają się w cieniu, czają się, nie rozpoznane. A potem eksplodują.
Moje życie, moje kredki. Kiedy koloruję, mam prawo wychodzić poza linię!
Człowiek podleje na starość.
Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.
Kto nie wie, dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.
Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.
Ktoś wyjął mnie znikąd i wrzucił nigdzie.
Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.
Jeśli rozjaśniają się twoje myśli - zaśmieć swój rozum.
