Niektórzy z występujących w tej opowieści zginęli. Reszta przeżyła.
W życiu tak właśnie jest, że posługujemy się tym, co mamy pod ręką.
Nadzieję od ułudy dzieli cienka linia.
Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.
Jest taka sama jak ja, z tym że jej przeznaczenie to praca, a moje - zabawa.
To był logiczny wybór.
To, kim naprawdę jesteś, nie zawsze odpowiada temu, im jesteś dla innych.
Nasi śmiertelni wrogowie nie zdają sobie sprawy, że posiadając ich mamy dla kogo żyć.
Nieszczęścia są najlepszą nauką.
Trudno jest zdefiniować sprawiedliwość, jeszcze trudniej zaś ją osiągnąć.
