Są też ludzie, których ambicje sięgają dalej i głębiej niż zwykle. Chcą więcej niż mogą zdobyć. Więcej pieniędzy, władzy, potęgi, więcej wszystkiego, i są gotowi dla tego "więcej" podpalić świat.
Może od umierających należy uczyć się życia?
Nikt nie rozdaje bogactw tak hojną ręką jak zaszczuty zwierz.
Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.
Co to za dziwny
dźwięk? to tylko moje życie.
Przemyka obok ze świstem.
Niektórych rzeczy z przeszłości nie da się uratować...
Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Kto nie zna samego siebie, ten nie potrafi zrozumieć innych.
Kochać to niebezpieczna rzecz.
Życie to coś więcej niż tylko zrozumienie, co się dzieje. To przechodzenie przez sprawy z ciekawością, odwagą, perspektywą, empatią, wiedzą i bez zmęczenia. Jest to wielka podróż, w której doceniamy jeden drugiego, pomimo naszych różnic, i szanujemy siebie nawzajem, pomimo naszych błędów.
Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.
