Jaki to cudowny dar, doświadczać życia tak intensywnie - rzekła.

 Nie jesteśmy żywi, bo mamy duszę, jesteśmy żywi, bo mamy mózg.

 Za każdym razem, kiedy spotykamy kogoś nowego, otwiera on przed nami nowe drzwi.

 Tyle rzeczy robimy, żeby nie patrzeć w stronę śmierci.

 Gwardziści pojawili się na końcu korytarza. Szli ostrożnie, jak wypada ludziom, którzy niedawno spotkali Motyl.

 Pytanie: "jak późno już" należy do repertuaru naszego codziennego życia. Często stawiamy je sobie sami; czasem - na przykład z racji urodzin czy zakończenia roku - stawiają nam inni.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Jesteśmy popędzani przez życie, ale może warto się czasem zatrzymać.

 Gdy człowiek nie ceni czegoś bardziej od życia, to życie to niewiele jest warte.

 Kapitan powinien wiedzieć, co dzieje się na jego statku.

 Najlepsza gra to taka, z udziału której nie zdajesz sobie sprawy.