Jaki to cudowny dar, doświadczać życia tak intensywnie - rzekła.

 Nigdy w życiu (...) nie zignoruję nikogo, kto na ulicy rozdaje ulotki.

 Nie umiem odgrywać komedii ani przed sobą, ani przed innymi.

 Co to za dziwny
dźwięk? to tylko moje życie.
Przemyka obok ze świstem.

 Nie będziemy mogli oderwać się od siebie myślami.

 Chętnie drugich napominamy, ale sami upomnień niechętnie słuchamy.

 Kto zresztą wie, czy miłosierdzie nie jest najlepszą sprawiedliwością?

 Życie to coś więcej niż tylko zrozumienie, co się dzieje. To przechodzenie przez sprawy z ciekawością, odwagą, perspektywą, empatią, wiedzą i bez zmęczenia. Jest to wielka podróż, w której doceniamy jeden drugiego, pomimo naszych różnic, i szanujemy siebie nawzajem, pomimo naszych błędów.

 To zadziwiające, jak mocno trzymamy się
fragmentów przeszłości, czekając na przyszłość.

 O ileż szczęśliwiej żyliby niektórzy, gdyby o sprawy innych ludzi tak samo mało troszczyli się, jak o swoje własne.

 Nic nie mówić i w nic nie wierzyć.