Widzieć to niemal zawsze tylko zauważać.

 Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno,gdy umrzesz.

 Żyję w świecie, który jeszcze karmi się systemami, ideami, doktrynami, ale symptomy niestrawności
są coraz wyraźniejsze, pacjent już dostał czkawki.

 Chory jest jak miasto otwarte po kapitulacji. Nowe życie wejdzie w niego różnymi drogami, wchłaniać je będzie całym ciałem, wszystkimi porami skóry.

 Czy jest coś bardziej przyjemnego niż starość otoczona młodością, która chce się czegoś nauczyć?

 Nie jest ważne, jak długo żyjesz, ale jak. Nie jest ważne, co posiadasz, ale jakim jesteś człowiekiem. Nie liczy się to, co robisz, ale ile miłości wkładasz w swoje czyny.

 Życie nie daje nam tego, co
chcemy, tylko to, co dla nas ma.

 Gdy widzę, przestaję słyszeć, gdy słyszę, nie widzę.

 Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.

 Co jest normalne? Normalny człowiek całe życie nie czyni tego, co chce czynić. Tak bardzo uwielbia obowiązek. Im bardziej udaje mu się nie być sobą, tym więcej zarabia. Osiągając sześćdziesiąt pięć lat człowiek normalny idzie na emeryturę. Teraz ma czas dla siebie, lecz siebie niestety zapomniał.

 Jak coś umiera, trzeba to dobić, zamiast przedłużać agonię!