Niektórzy z występujących w tej opowieści zginęli. Reszta przeżyła.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 A w głowie - jak w spalonej bibliotece...

 Większość ludzi sprzedaje swoją duszę i ze spokojem żyje z zapłaty.

 Czasami martwi potrafią mówić.

 Spotkania z ludźmiczynią życie warte do przeżycia.

 Nie wierzę w brak czasu. Zawsze jest czas na ten krótki błysk, na ten znak: jesteś dla mnie ważna.

 Ludzi północy trawi odwieczna tęsknota za Atenami i Rzymem.

 Im więcej ktoś posiada, tym bardziej się boi, że straci.

 Alkoholicy wznoszą wokół siebie mury obronne, tak jak Holendrzy tamy.

 (…) kiedy młodzi chorują, a starzy mają się dobrze, to nie jest normalna sytuacja.