Niektórzy z występujących w tej opowieści zginęli. Reszta przeżyła.

 Umiemy pływać, ale nikt z nas nie jest ognioodporny.

 Życie człowieka nigdy nie jest dla niego zwyczajne – odparł Bajarz. – A jeśli tak twierdzi, jest to historia z rodzaju tych, których nigdy nie opowiadam.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Czas ludzi łudzi.

 Jestem jak matka natura, nie znoszę pustki.

 Władza oznacza rozrywanie umysłów na strzępy.

 Czy nigdy się nie zastanawiałaś, jak rozpacza potwór?

 Kiedy kogoś kochasz, zawsze wiesz, że coś go dręczy.

 - Dwoje ma szansę przeżyć tam, gdzie jedno by padło.

 Umarł przywalony resztkami feudalizmu.