Postanowiłem, że nie poddam się temu tragicznemu procesowi nabywania rozsądku.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem. (Carlo Frabetti)

 Hodujemy to, co zasadzimy. Zbieramy to, co posiejemy.

 Nie musisz udawać, że jesteś silny,
nie musisz mówić, że wszystko jest dobrze,
nie martw się tym, co pomyślą inni, jeśli
musisz, płacz - to dobrze wypłakać łzy do
końca (tylko wtedy wróci uśmiech).

 Najpoważniejszym sposobem zdeprawowania młodzieńca jest nauczyć go wyżej cenić tych, którzy myślą tak jak on, niż tych,którzy mają odmienne poglądy.

 Prawdziwy problem życiowy w dzisiejszych czasach:mieć dość czasu na myślenie.

 Użytek wytwarza piękno jako produkt uboczny.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Źródłem naszego poczucia wolności jest nasza niewiedza o przyczynach zdarzeń.

 (...) a jeśli kiedyś znika ktoś, kto nas zna, tracimy jakąś wersję samych siebie.