Podoba mi się w agonii to, że jest zawsze prawdziwa.

 Można długo iść drogą życia nie starzejąc się, albowiem wiek dojrzały polega na ciągłym oglądaniu się za siebie by dostrzec, gdzie się błądziło.

 Ona uśmiecha się, dlaczego nie czuje także uśmiechu w sobie?

 Nie trzeba być muzykalnym, by przegrać swoje życie.

 Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.

 Od jakiegoś czasu zauważyłam, że się duszę. Najpierw tylko we wtorki, potem
co drugi dzień, a teraz ciągle, nawet w niedzielę. Ja potrzebuję przeciągu, szerokiej skali, czynów ogromnych.

 To co osiąga się bez bólu, jest nic nie warte. To co łatwo osiągalne jest bez znaczenia.

 Nie szczędź czasu, żeby być szczęśliwym.

 Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen, i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ to wcale nie wygląda na życie.

 Człowiek jest istotą kruchą: wystarczy odrąbać mu głowę,żeby przestał żyć.

 Samotność zmusiła mnie, bym z samego siebie uczynił sobie towarzysza.