Podoba mi się w agonii to, że jest zawsze prawdziwa.

 (...) a jeśli kiedyś znika ktoś, kto nas zna, tracimy jakąś wersję samych siebie.

 Jeżeli macie w sobie potwora, trzeba dać mu zaszaleć.

 Ze wszystkich uczuć to właśnie nienawiść odurza najbardziej.

 Jeszcze nikt nie rozbił się o niebo.

 A to jest najważniejsze, tak mi się
przynajmniej wydaje - być w zgodzie
z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.

 Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.

 Czasami z tych niespodziewanych zdarzeń wynikają najlepsze rzeczy.

 Było coś niepokojąco ironicznego w fakcie, że śmierć wcale nie okazała się rzeczą ostateczną.

 Czasem dopiero na skrzyżowaniu człowiek zaczyna zastanawiać się - dokąd idzie.

 Rzadko kiedy czasy są surowsze niż ludzie.