
Czy już w czasie spadania umiera się ze strachu?
Czy już w czasie spadania umiera się ze strachu?
Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
Wyczuwają twój strach. (...) Nie ustąp ani o milimetr.
Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.
Wszystko w życiu jest tymczasowe więc jeśli coś
idzie dobrze, trzeba się cieszyć bo nie będzie trwać
wiecznie, a jeśli coś idzie źle, nie martw się to też
nie będzie trwać w nieskończoność.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Ale pamiętaj, że każdy upadek to kolejna lekcja, która czyni cię silniejszym. Nawet kiedy wydaje się, że właśnie przegrywasz, nie zapominaj, że jesteś w drodze do wygrywania
Świadomość, że
cuda się zdarzają, wielu
ludziom daje siłę do życia.
Światło rozkwita najjaśniej w najciemniejszych miejscach.
Im częściej jakąś rzecz widzisz przed sobą, tym mniej o niej myślisz.
To istny cud - dziecko, nasze własne, lecz zarazem dziwnie obce.
Władza oznacza rozrywanie umysłów na strzępy.