Czy już w czasie spadania umiera się ze strachu?

 
W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Jedynie prawda jest naprawdę śmieszna
i wzbudza u ludzi atak śmiechu.
Najzabawniejsza zmyślona anegdotka
nigdy nie rozśmieszy nas tak,
jak autentyczna zabawna przygoda.

 To, czego inni nie wiedzą, czyni nas jeszcze bliższymi.

 Miejsce, które nazywamy naszym domem, trudno wyceniać.

 Życie to nie oczekiwanie na to, aż burza przeminie. To nauczenie się, jak tańczyć w deszczu. Porzuć swoje strachy, otwórz serce na nowe możliwości. Pamiętaj, że każdy nowy dzień to szansa, by zacząć od nowa.

 Niektórzy ludzie, pomyślał, stają się widoczni dopiero dzięki temu, że znikają.

 Ciężar staje się lżejszy, jeśli go z kimś dzielisz.

 Chciałbym, ażeby każdy z wielkim staraniem wybrał własną drogę i szedł naprzód właśnie nią, zamiast drogą ojca, matki czy sąsiada.

 Niektóre elementy układanki tworzącej świat są wstrętne.

 Ostrożnie wybieraj osoby przed którymi się otwierasz. Tylko nieliczni chcą ci pomóc, reszta jest po prostu ciekawa..