Prawdziwą tajemnicą jest śmierć.

 .....mogłabym tu świecić golizną jak latarnia w Kołobrzegu.

 Samotne, piękne miejsce, lecz nikt, jak sądzę, objąć się tu nie chce.

 Po prostu czasem musimy być okrutni, żeby okazać dobroć - jak lekarz, który robi dziecku zastrzyk, choć wie, że będzie ono płakało, nie rozumiejąc, że to dla jego własnego dobra.

 Pozostały mi marzenia - lśniąca,
lecz niewidoczna ozdoba nudnego życia.

 Mnie nie podejrzewa nikt. Gdyż nikt nie wie, kim jestem.

 W tej chwili mogę być Alexem, a nawet Beyonce, ale o koncert poproś później.

 Doktorzy, którzy zajmują się chorymi, powinni koniecznie zrozumieć, czym jest człowiek, czym jest życie i czym jest zdrowie, i w jaki sposób równowaga i harmonia tych elementów je podtrzymuje.

 Dawno temu wiedziałem na pewno, co jest słuszne, a co nie.

 Od nadmiaru myśli rozbolał mnie mózg.

 No bo jak się dziękuje za życie? Czym za nie zapłacić? Gdzie są granice wdzięczności?