Jeżeli coś nie może żyć, to trzeba mu pozwolić umrzeć ...

 -Co Cię najbardziej boli, co jest najsmutniejsze? - Rozczarowania. Bo wcale nie to, że ktoś mi pokaże, że mnie nie lubi. Wcale nie to, że ktoś mnie wkurwi. Wcale nie to, że ktoś mnie wyzwie, obrazi, odrzuci. Najbardziej bolą rozczarowania.

 Życie niepoddane analizie jest być może nic niewarte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem.

 [...] nic w życiu nie jest dane raz na zawsze.

 Życie jest piękne, gdy nauczymy się widzieć piękno, ale piękno jest efektem prawdziwości i dobroci, które mają swoje źródło w prawdzie o człowieku.

 Chciwość i żarłoczność są czynne, pracowite, nie znają wytchnienia.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabłądzą daleko.

 Kiedy umieram, jestem jak księga, której nie przeczytałem, mimo że napisałem ją sam. Kiedy umieram, zostaję autografem dla kosmonautów, fragmentem, śladem dla archeologów przyszłości.

 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.

 Zawsze powtarzał, że ludzie zachowują się tak, jakby byli nieśmiertelni, i to było ich zgubą.

 Dowcip to taka kombinacja pojęć, w których za pozorną niedorzecznością kryje się trafne spostrzeżenie.
To produkt intelektualnej fantazji, a nie błazenada.