Nie w każdej rzeczy można znaleźć coś dobrego.

 Kto niszcząc siebie goni na ustroń i zbutwiałe serce zanosi do popiołów, temu, na pewno, na końcu nie przyszła godzina, lecz kres życia i samotności.

 Płyńcie albo pójdzcie na dno. Nikt nigdy nie wyświadczy wam żadnej przysługi.

 Biada łaskom, które wyślizgują się z niegodnych rąk.

 Trochę niepotrzebnej nauki w świecie należącym do serca.

 Być idiotą w oczach kretyna, to przyjemność wysoko ceniona przez znawców.

 Drepczę po śladach z przeszłości. Kręcę się w kółko niczym szaleniec. Na oślep. Na drżących nogach, jak małe dziecko, próbujące za wszelką cenę złapać równowagę. Próbując za wszelką cenę uchwycić się czegoś stabilnego. Czegoś, co bezpiecznie przeprowadzi je przez życie albo chociaż pozwoli na pierwszy bezpieczny i pewny krok.

 Potwory mają imiona , ale jeśli o nich pomyślisz, usłyszą cię.

 Ale wszystko, co dobre, ma swój koniec, często koniec smutny żałosny zły.

 Najbardziej w życiu boję się tego, że moje serce będzie kiedyś biło nad urodzinowym tortem tragicznie pełnym świeczek i wtedy pomyślę, że mój czas minął, a ja nic nie przeżyłam. Przecież tylko dla przeżyć warto żyć. I dla tego, aby móc je komuś potem opowiedzieć.

 Śmierci boją się najwięcej ci, których życie posiada najmniejszą wartość.