
Powinniśmy solidaryzować się z własnym losem!
Powinniśmy solidaryzować się z własnym losem!
Każdy łup na tej wyspie zgodnie z prawem należał do niego.
Życia się nie najesz. Jeśli nie sięgniesz po coś więcej, zawsze ci go będzie za mało. I ta małość stanie się twoją tragedią. Życie bez trudności staje się poduszką i ziewaniem.
Anioł, który spadł z nieba i musiał nosić wielkie buciory, aby nie ulecieć i zostać wśród nas..
Choć życie jest nieprzewidywalne, może jednak zmienić się na lepsze, a marzenia, z których utratą już się pogodziliśmy, mogą jeszcze się urzeczywistnić.
Nasze szanse rosną, jeśli uwierzymy, że zasługujemy.
O wiele łatwiej jest żyć na uboczu, bez przyciągania niczyjej uwagi.
Twój głos sprzed lat powiedział mi, dlaczego ludzie mówili, że nigdy się nie uśmiechasz.
Życie to sztuka, którą mamy tworzyć z każdym oddechem. Każdy dzień to płótno, a my jesteśmy artystami. Pędzle, które trzymamy w rękach to nasze decyzje, a farby to nasze emocje. Na końcu dnia, to od nas zależy, jaki obraz namalujemy.
Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ten tak daleko w przyszłość wybiega, że ginie z oczu ludzi z nim żyjących, a nie wiadomo, które pokolenie pojąć go zdoła.
Każdy rodzi się ateistą.
„Będziesz szczęśliwa” - powiedziało Życie. „...ale najpierw nauczę cię być silną".