Ach, być książką, czytaną z taką namiętnością.

 Mrok hartuje ducha, chłopczyku: albo nauczysz się z nim żyć, albo zwariujesz.

 Ludzie wiele tracą, gdy przestają żyć dla przyszłości.

 Życia wystarcza zaledwie na tyle, by musnąć powierzchnię doświadczenia.

 Zbyt mnie straszyli i teraz nieczym już przestraszyć nie są w stanie.

 Kwintesencją całej tej wiedzy jest
i pozostanie fakt, że wszyscy ludzie kłamią
i każdy, kto twierdzi, że nigdy nie skłamał,
to właśnie ta osoba, która stanowi dla
nas największe niebezpieczeństwo.
Wszyscy ludzie cierpią na chorobę, jaką jest kłamstwo. Nie wolno o tym zapominać. Musimy tylko, jak już dwukrotnie podkreślaliśmy, rozróżnić przy ocenie tych, którzy przez kłamstwo chcą nas oszczędzić, od tych,
którzy planowo i we własnym
interesie działają na naszą szkodę.

 Odległość wywołanych skojarzeń jest miarą inteligencji.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 Fascynuje mnie zjawisko zachowania ludzi, którzy mnie nie lubią, ale interesują się moim życiem i śledzą każdy mój krok. To tak jakby nie lubić rosołu, ale stać nad garnkiem gotującej się zupy i namiętnie obserwować, kiedy w tym samym czasie można zrobić waniliowy budyń, który się uwielbia. (Aleksandra Steć)

 Życie najpierw cię przygniata, a gdy nosem sięgasz ziemi, wymierza ci solidnego kopniaka w zadek.

 Ma serce na właściwym miejscu.