
To takie dobre uczucie - kochać i być kochaną. Taki ...
To takie dobre uczucie - kochać i być kochaną. Taki banał!
Im ciemniejsza noc wokół nas, tym jaśniej, prawdziwiej i piękniej płonie Słowo Boże.
Czy to możliwe, że trzeba zapaść na raka, aby cieszyć się życiem?
Artysta, prawdziwy artysta, a nie przeintelektualizowany młynek mielący automatycznie wszystkie możliwe wariacje i perturbacje, nie powinien bać się cierpienia.
Najgorzej jest czekać. A jeszcze gorzej nie wiedzieć, na co się czeka, albo czy w ogóle warto czekać. To jest życie.
Nie ma nieśmiertelności innej niż pamięć ludzka.
Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.
Księża w ciążę nie zachodzą, ale księżniczki tak.
Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?
Pesymista co dnia musi wynajdywać sobie inne racje istnienia; jest on ofiarą "sensu" życia.
O mnie nie wiedzieli prawie nic, o sobie jeszcze mniej.