Ile szaleństwa i sadyzmu zniesie ten świat?

 I nagle zdałam sobie sprawę, że chroniczny gniew skrywa użalanie się nad sobą.

 Chodziło o to, żeby wiedzieć.
Żeby m i e ć p e w n o ś ć.

 Wierzymy w to, w co chcemy wierzyć.

 Kłopot z życiem polega na tym, że nie ma okazji go przećwiczyć i od razu robi się to na poważnie.

 Życie jest niewiarygodną sztuką balansowania na strunie między bólem a radością, rozpaczą a nadzieją, niepewnością a pewnością. To wyjątkowa umiejętność, którą zdobywamy dzięki upadkom i podnoszeniu się po nich niemalże w nieskończoność.

 W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.

 Wszystko co ważne zaczyna się od prostych pytań.

 Życie to nie jest coś, co nam się przydarza. Życie to coś, co tworzymy, czym jesteśmy. Tworzymy je tutaj i teraz, na tym Ziemi. Po to, aby stworzyć piękniejszy, bogatszy, pełen miłości i mądrości świat.

 Wszyscy mamy dwa życia. To drugie zaczyna się w chwili, gdy zdamy sobie sprawę, że mamy tylko jedno.

 Każde życie powinno mieć swoją mapę.