Jak przekleństw wiązanki bywają poranki.

 Życie bywa kapryśne, nie zawsze zwycięża ten, kto ma rację.

 A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.

 Nigdy nie jest za późno i nic nie jest za późno gdy w grę wchodzi człowiek.

 W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.

 Wszystko jest walką, ale wierzę w przeznaczenie.

 Życie może być krótkie albo długie, lecz ważne jest, w jaki sposób je przeżywamy.

 Ten, kto potrafi poskromić swoje serce, potrafi podbić cały świat.

 Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.

 Praca uodparnia na ból.

 Sumienie tak jak serce musi pracować bezustannie.