Domem Irlandczyka jest jego trumna.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością do doświadczenia.

 Lepiej rozumieć mało, niż rozumieć źle.

 Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".

 Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym. 

 Wątpliwości to cień wiary. Jeśli nie masz zdolności, by wątpić, nie możesz wierzyć.

 Im więcej sekretów, tym więcej goryczy w ludziach.

 Strach przed przyszłością czasami decyduje o naszej teraźniejszości.

 Rodzi nie tylko matka dziecko, lecz także dziecko matkę.

 Im częściej jakąś rzecz widzisz przed sobą, tym mniej o niej myślisz.

 Bogactwo jak zły lekarz - czyni nas z widzących ślepymi.