Bo co ci po duszy, jak nie będziesz miał ziemi.

 Ona właśnie taka była, ogrzewała wszystko naokoło siebie, a sama się wypalała.

 Teraz uwolnij się od własnego cienia, jeśli masz odwagę.

 W trawach leżysz między niebem a ziemią.

 A dziś? Zastanawiam się, czy poszukiwanie wzorców, ideałów nie jest tylko przywilejem młodości. Ale przecież zawsze, chcąc czy nie chcąc, do kogoś się "przymierzamy", niech więc ten ktoś ma miarę wysoką. Gwiazdy dlatego są gwiazdami, że są daleko – nieosiągalne. Nie pokazują majtek, nie tatuują sobie czegoś na udzie ani nie noszą kolczyka w nosie. Gwiazd nie można dotknąć, pomacać, poślinić. Nie fotografują się byle gdzie, z byle kim. Są tajemnicze, zawsze wierne sobie, idą swoja drogą. Wiedzieć mamy
o nich tylko tyle, ile chcą, żebyśmy wiedzieli, i jest to wystarczająco dużo, aby nam pomóc w naszej codzienności.

 Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują, Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę wobec Ciebie.

 Jak łatwo widzisz w życiu cel, jak łatwo stwierdzasz jego brak.

 Jest rzeczą konieczną, by modlitwę wspierały dobre uczynki.

 Jaką przyjemnośc może przynieść życie komuś, kto nie potrafi ryzykować?

 Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas należy.

 Wszystko ma swoje złe i dobre strony. To taka tajemnica...