Bo co ci po duszy, jak nie będziesz miał ziemi.

 Ty ordynarna kreaturo, jak śmiesz nachodzić moje biuro.

 Ja nie istnieję, przypomniał sobie.

 W człowieku dominuje pragnienie decydowania o sobie do końca.

 Moje sny ścielę pod twoje stopy, stąpaj więc lekko, bo stąpasz po snach.

 Jest rzeczą konieczną, by modlitwę wspierały dobre uczynki.

 Mam ochotę się opić, nawalić, naje*ać. Wszystko jedno. Byle tylko znieczuliło.

 Oglądaliśmy upadek, biorąc go za zwycięstwo.

 Było jej tylko przykro, że dziwny splot wydarzeń odmienił jej serce i że uczucie, które się w nim zalęgło, musiało zostać zduszone przez absurdalny wybryk losu.

 Musisz sobie odpuścić. Możesz zachować nienawiść, miłość, a nawet gorycz,
ale musisz skończyć z samooskarżeniami.
To właśnie poczucie winy cię wyniszcza.

 Wszyscy podejmujemy decyzje, sztuką jest żyć z konsekwencjami.