Kiedy wszystko traci sens, najlepszym lekarstwem na marazm jest muzyka.

 Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

 Ten, kto kocha, widzi sercem, nie oczami.

 Poezja, podobnie jak życie, jest sama dla siebie usprawiedliwieniem.

 Dopóki iskierka życia tli się w nas, powinniśmy walczyć.

 Roztropne i ostrożne myślenie to sanktuarium mądrości.

 Przyszedłeś za późno. Twoje dzieciństwo skończyło się.

 Gapimy się w telefony zamiast w oczy albo gwiazdy. Siedzimy w kieszeniach innych zamiast siedzieć za rękę z bliskimi. Zaglądamy w czyjeś życia zamiast w głąb siebie. Za dużo narzekamy, obgadujemy za mało słuchamy, współczujemy. Wolimy drwić, wyśmiewać zamiast pomagać, pocieszać. Podstawiamy nogę zamiast wyciągać rękę. A później się dziwimy, że ten świat jest taki zły, tyle że ten świat to... My. (Elżbieta Bancerz - Dusza zaklęta w słowa)

 Życie jest ciągłym wehikułem czasu, niosącym nas przez chwile pełne ekstazy i stagnacji. Przeżywanie tego jest zarówno przywilejem, jak i obowiązkiem każdego człowieka.

 Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.

 Zemsta zawsze najlepiej smakuje na zimno.