Czas zawsze zrehabilituje porządnego człowieka.

 Herkules Poirot odszedł na zawsze, a wraz z nim umarła cząstka Artura Hastingsa.

 Każdy z nas toczy jakąś prywatną wojnę.

 W pokoju aż gęsto było od duchów przeszłości.

 Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Ludzie będą gadać i wszystko rozgrzebywać. Człowiek nie pochodzi od małpy, tylko od kury.

 Niczym zakochany diplodok trąca mnie swoją malutką i płaską główką.

 Kto niszcząc siebie goni na ustroń i zbutwiałe serce zanosi do popiołów, temu, na pewno, na końcu nie przyszła godzina, lecz kres życia i samotności.

 Jestem tym, co pojąć zdołam. Im więcej ludzi poznaję w ich życiu, tym bardziej dopełnia się moje własne życie.

 Liczą się nie lata w twoim życiu, ale życie w twoich latach.